รหัสทรชน ( พิมพ์ซ้ำปลี่ยนปก ) ( ละครช่อง 3 )
ประหยัด: 225.00 บาท ( 75.00% )
มีสินค้ามือสองอยู่จำนวน : 3 รายการราคา 139.00 บาท - 199.00 บาท ซื้อสินค้ามือสอง
Quick View
เนื้อหาบางส่วน
แฟนซีโชว์เครื่องเพชรที่จัดขึ้น ณ คฤหาสน์เศรษฐีอันดับหนึ่งชองเมือง
กรุง เตร็ดเตร่ออกไปทางสระนํ้ารูปตัววีด้านหน้าคฤหาสน์ สอดส่ายสายตา มองหาสิ่งแปลกปลอมตามวิสัยผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ก็พบเพียงตำรวจ
นอกเครื่องแบบที่ประจำอยู่ตามบริเวณมุมต่าง ๆ ของคฤหาสน์
เขาไม่ชอบงาน ‘อดิเรก’ ของบรรดาเศรษฐีไฮโซฯ เหล่านี้นัก เพียง แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างทำให้เลี่ยงไม่ได้ บางครั้งภารกิจหน้าที่บังคับ บางครั้งก็ ‘เรื่องส่วนตัว’ บังคับ อย่างเช่นครั้งนี้ ผู้บังคับบัญชาสั่งให้เขา
มาดูแลความสงบเรียบร้อยของงานนี้โดยเฉพาะ เขาจึงไม่อาจขัดคำสั่ง
ได้ และด้วยเหตุที่ต้องเข้างานสังคมบ่อยครั้ง เขาจึงเป็นที่รู้จักในหมู่
สาวไฮโซฯ พอสมควร บ้างก็ว่าเขาเข้าสังคมเก่ง รู้จักวางตัว บ้างก็ว่าเป็น สารวัตรเนื้อหอม เป็นหนุ่มเจ้าสำราญผู้ไม่ยอมตกล่องปล่องขึ้นกับใครเสียที
สารวัตรสิงหากวาดตามองอาณาเขตร้อยกว่าตารางเมตรของ คฤหาสน์ด้วยความระแวดระวัง คฤหาสน์แห่งนี้ตั้งอยู่บนเนื้อที่หลายสิบ
ไร่ บรรยากาศรอบตัวเขาเงียบสงัด มีเพียงเสียงดนตรีจากตัวคฤหาสน์ที่
ดังแทรกผ่านราตรีกาลเข้ามาเป็นระยะ ๆ นอกจากนั้นก็เป็นเสียงกิ่งไม้ไหวเอนลู่ลม
ทุกอย่างดูสงบนึ่งเกินไป...สิงหาบอกตัวเองอย่างไม่สู้จะชอบใจ
“พี่สิงห์ทำไมไม่เข้าไปในงานล่ะคะ’’
เสียงนุ่มใสที่ดังมาจากด้านหลังทำให้สิงหาไหวกาย ละสายตาจาก
กอกุหลาบริมกำแพงไกลสุดลูกหูลูกตามามองเจ้าของเสียงนุ่ม เจ้าของ
เสียงสูงเพียงปลายคางเขา แววตาออดอ้อน สิงหามองกลับด้วยสายตาเรียบเฉย เสียงที่ตอบฟังไม่ยินดียินร้าย
“ผมออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอก” สิงหาตอบแล้วมองเด็กสาวตรงหน้า
‘นิรดา’ เด็กสาวในวัยยี่สิบปีต้น ๆ เจิดจรัส สดใสอยู่ในชุดราตรี กำมะหยี่ดำเปลือยไหล่ ผมยาวรวบสูงเหนือศีรษะอวดล่าคอระหงและเนิน
อกขาวผ่องซึ่งเห็นวับแวมทำมกลางแสงสลัวของยามราตรี เหนือทรวง
อกมีหน้ากากเพชรส่องแสงเป็นประกายวูบวาบสวมอยู่
สำหรับหนุ่มอื่นเธออาจเป็นเด็กสาวเพอร์เฟ็กต์และเป็นที่หมายตา ของหนุ่ม ๆ ไฮโซฯ แต่สำหรับเขาแล้ว นิรดาเป็นได้แค่ตุ๊กตาบาร์บี้แสน
สวยตัวหนึ่งเท่านั้น ด้วยเธอสวยแต่ไม่มีความคิดความอ่านนัก ซึ่งดูจะบั่นทอนเสน่ห์ดึงดูดทางเพศไปอย่างน่าเสียดาย
“แหม...พี่สิงห์น่ะ พูดเหมือนนิชวนพี่ไปฆ่าแกงอย่างงั้นแหละ คน
ในงานก็ใช่ใครอื่นที่ไหน เพื่อน ๆ ในวงการไฮโซฯ ที่พี่สิงห์รู้จักทั้งนั้น”
“คุณนิพูดผิดแล้ว ถึงผมจะออกงานไฮโซฯ แต่ผมก็ไม่ได้รู้จัก
ไฮโซฯ มากมายอย่างที่คุณคิดยิ่งกว่านั้น ผมมางานนั้นก็เพราะหน้าที่
ไม่ใช่เพราะค่าชวนของคุณนิ” สิงหาแก้ค่าพูดเด็กสาวตรง ๆ แล้วมองเธอด้วยสายตาคมกริบ
น้อยคนนักจะรู้ว่าภายใต้สายตาคมกริบคู่นี้จะเต็มไปด้วยความ
สังเกตลังกา เขาสามารถจดจำรายละเอียดปลีกย่อยของคู่สนทนาได้ใน
ชั่วพริบตาเดียวที่กวาดตามอง ฉะนั้น สายตาที่สลดวูบไหวก่อนจะแปร เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะพลิ้วหวานราวระฆังใสในเวลาต่อมาจึงไม่อาจรอดพ้นสายตาสังเกตของเขาไปได้
“น่า...พี่สิงห์ จะเพราะหน้าที่หรือเพราะค่าชวนของนิ ค่าตอบมันก็
ไม่ต่างกันอยู่ดี ไหน ๆ พี่ก็มางานนิแล้ว น่าจะเข้าไปร่วมสนุกด้วยกัน
ลูกน้องพี่ก็มีตั้งมากมาย ปล่อยให้ดูเวรยามไปสิคะ”
นิรดาพูดพลางคล้องแขนชายหนุ่มอย่างถือวิสาสะ มือเรียวที่จับ
แขนสิงหาส่งให้เห็นผิวสองสีที่ตัดกันชัดเจนกระทั่งท่ามกลางแสงสลัว
ของยามราตรี ด้วยนิรดานั้นผิวขาวผ่องเป็นยองใย ในขณะที่สิงหาผิว
เข้มจนได้รับฉายาจากนักข่าวว่า “ดาร์ก ทอล แอนด์ แฮนด์ซัม” สิงหา
เป็นหนุ่มรูปหล่อคมคาย รูปร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานหนุ่มไทย หากทว่า
ผิวสีแทนอย่างที่สาวตะวันตกถูกใจนัก
หนุ่มตรงหน้าไม่ได้เป็นเพียงสารวัตรหนุ่มอนาคตไกลสำหรับเธอ เท่านั้น นิรดานึก แต่ยังเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ เขาเข้านอกออกใน
บ้านเธอตั้งแต่เธอจำความได้ จนคิดว่าเขาเป็นเหมือนคนหนึ่งในครอบครัว
เพิ่งจะมาระยะหลัง ๆ ที่พี่ชายจากไปศึกษาต่อปริญญาตรี-เอกที่ประเทศอังกฤษ สิงหาจึงห่าง ๆ ไป
อาจเป็นเพราะเธอถือเขาเป็นเสมือนคนหนึ่งในครอบครัว ฉะนั้น
เมื่อมีผู้หญิงอื่นผ่านเข้ามาในชีวิตเขา เธอจึงสกรีนและตีกระเจิงไปทุก
รายเมื่อเห็นว่าไม่คู่ควร ในสายตาคนอื่นอาจเห็นว่าเธอเข้าไปบงการชีวิต
เขามากเกินไป แต่นิรดาบอกตัวเองว่าเธอไม่สนใจนัก
“คุณนิยังไม่เข้าใจ ผมกำลังอยู่ในเวลาท่างาน”
“แหม...จะมาซีเรียสอะไรนักหนาคะ นี่มันในถํ้าเสือนะคะ ใครจะ กล้าเข้ามาเหยียบถํ้าเสือ น่า...เข้าไปร่วมสนุกกันเถอะค่ะ นิเตรียมเครื่อง
ดื่มของโปรดพี่สิงด้วย อีกอย่าง งานจะเริ่มในอีกครึ่งชั่วโมงแล้ว นิต้อง
เข้าไปเตรียมตัวขึ้นเดินโชว์เครื่องเพชร ‘เทเลอร์-เบอร์ตัน’ ด้วย”
“อะไรนะ ! คุณนิจะเดินโชว์เครื่องเพชรเทเลอร์-เบอร์ตัน ไหนว่า
จะแค่วางโชว์กลางงาน” สิงหาถามขึ้นอย่างไม่ชอบใจนัก เพราะแผนที่วาง
ไว้เดิมคือจะมีการเดินแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรคอลเล็กชันต่าง ๆ ของ
บรรดาสาวไฮโซฯ อวดการออกแบบดีไซน์ โดยมืไฮไลต์งานอยู่ที่เครื่อง
เพชรเทเลอร์-เบอร์ตัน ชุดเลดี้ ฮาร์ก คอลเล็กชัน วางอยู่ตรงกลางงาน
เพชรเทเลอร์-เบอร์ตันจะวางอยู่ในกล่องกระจกสี่เหลี่ยมภายใต้
ระบบความปลอดภัยที่เขาวางไว้อย่างดี โดยรอบจะมีรังสีกระจายทั่ว
บริเวณตลอดรัศมีหนึ่งเมตร นั่นหมายความว่าหากมีใครเข้าไปใกล้ในรัศมี
ตํ่ากว่าหนึ่งเมตร สัญญาณจะร้องเตือน และถ้าใครเข้าไปสัมผัสกระจกก็จะถูกไฟช็อร์ตทันที
“เพื่อนนิเค้าอยากเห็นมันสวมอยู่บนคอนิ พวกเค้าว่ามันคงสวย
และดูมีชีวิตชีวามากกว่านอนนึ่งไม่ไหวติงในกล่องกระจกแคบ ๆ แบบ
นั้น ซึ่งนิก็เห็นด้วย”
“แต่นั่นไม่ใช่แผนที่เราวางไว้ตั้งแต่ต้น ผมว่าคุณนิควรโทรฯ ไป รายงานคุณหญิงสักหน่อยก็ยังดี” สิงหาฟังนิรดาแล้วหน้ามุ่ย กล้ามเนื้อ บริเวณขากรรไกรเริ่มกดลึกขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรู้ถึงแนวคิดของอีกฝ่าย
“แหม...นิไม่กล้าโทรฯ ไปกวนคุณแม่หรอกค่ะ ป่านนี้คงหลับปุ๋ย
ไปแล้ว แต่พี่สิงห์ไม่ต้องห่วงนะคะ นิได้ปรึกษาคุณหญิงป้าแล้ว ท่านก็
เห็นดีด้วย แน่ะ...ดูทำหน้าเข้าสิ ล้าเป็นห่วงนิมากขนาดนั้นก็เข้าไปดูแลนิใกล้ ๆ สิคะ”
สิงหาทำหน้าปันยากมากขึ้นเมื่อได้ยินค่าพูดของอีกฝ่าย ยังไม่ทัน
ที่เขาจะแก้ไขกับปัญหาเฉพาะหน้าที่เพิ่งเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ หางตาเขาก็ ชำเลืองไปเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ของสาวนางหนึ่งที่เพิ่งผละมาจากสวนหย่อมหลังคฤหาสน์เสียก่อน
“หยุด ! นั่นใครน่ะ” สิงหาตวาดก้องแล้ววิ่งพรวดเดียวถึงตัวสาว
ในชุดยิปซีสีดำ ปล่อยให้นิรดาวิ่งกระย่องกระแย่งบนรองเท้าส้นสูงตามมา
ใคร ๆ ก็บอกว่าสายตาของเขาคมกริบเหม่อนแววตาเหยี่ยว เวลา
มองใคร คนนั้นจะรู้สึกเหม่อนถูกเอกซเรย์ในทุกอณูขุมขน และทำให้
รู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ เหม่อนจับไข้ แต่ทำไมกับสาวเจ้านางนี้ถึงใช้ไม่ได้
ผล สิงหานึกถามตัวเอง เพราะหล่อนยังตอบกลับมาด้วยสายตานึ่งสงบ
ไม่สะดุ้งสะเทือนกับสายตาเขาสักนิด !
“ฉันเป็นแขกของงาน”
เสียงตอบกลับมานุ่มใส เป็นจังหวะจะโคน มีเพียงแววตาดำขลับ
จมูกโด่งงามและปลายคางกลมมนที่เขาเห็นโผล่พ้นหน้ากากซอร์โร ส่วน
ที่เหลือซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากรูปปีกนกและชุดยิปซีดำยาวกรอมเท้าเท่านั้น
ที่เขาจับลังเกตได้ในพริบตาแรกที่จับตามอง
“แล้วไปทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ หลังสวน”
“ฉันไม่ได้ทำตัวลับๆล่อๆอย่างที่คุณกล่าวหา ฉันออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอก”
“มุกเก่าแล้วหนู ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงมีเศษหญ้าติดตามตัว” สิงหา ยังคงยิงคำถาม พร้อมกับกวาดตาลงตํ่าดูชุดยิปซีแขนยาวเลยข้อมือ กับ กระโปรงยาวกรอมเท้าของอีกฝ่าย
“ฉันหกล้ม คนหกล้มมีเศษหญ้าติดตามตัวมันผิดปกติตรงไหน”
เจ้าหล่อนย้อน ทำให้เขาหรี่ตามองอย่างล่งสัญญาณอันตรายอยู่
ในที “ตลกละ รองเท้าคุณล้นเตี้ยอย่างนั้น จะหกล้มได้หรือ ไม่โจ๊กไป
หน่อยหรือคุณยิปซี ถอดหน้ากากของคุณออกดีกว่า ทำทางคุณล่อพิรุธ
เกินไปแล้ว” ไม่พูดเปล่า สิงหาขยับเท้าทำทำจะไปถอดหน้ากากให้อีก
ฝ่ายจริง ๆ หากไม่มีเสียงตะโกนห้ามของนิรดาด้งขึ้นก่อนว่า
“อย่านะพี่สิงห์ อย่าเสียมารยาทกับแขกนิเด็ดขาด” นิรดาตะโกน
มาแต่ไกล เมื่อมาถึงเจ้าตัวก็หยุดยินหอบตรงหน้าคนทั้งคู่
สิงหาหันไปมองนิรดา ปากตอบว่า “ผมไม่ได้เสียมารยาทนะคุณ
นิ แต่ผมทำในสิ่งที่ควรจะทำต่างหาก ผู้หญิงคน'นี้มี'พิรุธ เธอออกไปทำ
อะไรลับ ๆ ล่อๆ หลังสวนก็ไม่รู้แถมยังมีเศษหญ้าติดตามเนื้อตัวอีก”
ประโยคท้ายเขาหันกลับมามองสาวชุดดำ เอ่ยว่า “ว่าไงคุณยิปซี จะยอม
ถอดหน้ากากดี ๆ หรือจะให้ผมช่วยถอดให้” สิงหากล่าวน้ำเสียงคุกคาม
“ไม่เอาน่าพี่สิงห์ ใจเย็น ๆ ค่ะ” นิรดาเข้ามาไกล่เกลี่ย เธอเหลือบ
ตามอง ‘ยิปซีสาว’ ของสารวัตรสิงหา แต่ก็ไม่พบเศษหญ้าติดตามเนื้อตัว
อย่างที่เขากล่าวหา ยิปซีสาวของสิงหาก็เหมือนแขกเหรื่ออีกหลายคนใน
งานที่สมัครใจสวมชุดดำมาร่วมงาน เพราะเธอเองเป็นคนระบุในบัตร
เชิญว่าขอให้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีโทนเข้มเพราะคอนเส็ปต์งานแฟนซีคืนนี้
คือต้องการเน้นแสงวูบวาบของประกายเพชร
นิรดาจึงเงยหน้ายิ้มอ่อน ๆ ให้หญิงสาวตรงหน้า เอ่ยว่า “ฉันต้อง ขอโทษแทนพี่สิงห์จริง ๆ ค่ะ หวังว่าคุณคงไม่ถือ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเองก็ผิดด้วยที่มีดขนาดนี้ยังออกมาสูดอากาศ
ข้างนอก แต่นั่นแหละ ข้างในกลิ่นบุหรี่ก็คลุ้งเหลือเกิน บังเอิญจะเดิน
กลับ เท้าดันไปสะดุดเข้ากับก้อนหินพอดีเลยหกล้ม เนื้อตัวติดเศษหญ้า”
“ไหนล่ะ แผลที่เกิดจากหกล้มอย่างที่คุณว่า”
“ไม่เอาน่าพี่สิงห์” นิรดาหันไปทำตาดุ เอ่ยอย่างปราม ๆ แล้วหัน
มายิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า “ต้องขอโทษคุณอิกครั้งจริง ๆ ค่ะ กับความ ขลุกขลักที่เกิดขึ้น ว่าแต่คุณ...?”
“เสาค่ะ ฉันเสาวรส”
“ค่ะ ถ้าคุณเสาไม่ติดใจแล้ว เข้าไปในงานเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้ฉัน จัดการเอง”
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”
สิงหาทำหน้านิ่วตลอดเวลาที่ฟ้งทั้งสองสาวคุยกัน ตราบจนสาว
ยิปซีก้าวเท้าผละไปแล้ว เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า “คุณปล่อยเจ้าหล่อนง่ายเกินไป
แล้วคุณนิ ไม่เห็นหรือ ค่าพูดหล่อนมีพิรุธแค่ไหน คุณน่าจะปล่อยให้ผม
ถอดหน้ากาก” สิงหาพูดแล้วจ้องเขม็งแผ่นหลังของคนที่กำลังจะหายลับ
เข้าไปในงาน และราวกับร่างนั้นจะได้ยินค่าพูดเขา เพราะตัวหล่อนสะดุ้ง
ไหวกายวูบหนึ่งก่อนจะก้าวเท้าต่อด้วยจังหวะที่สมํ่าเสมอ
“แหม...ก็นิเห็นเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง พี่สิงห์คิดมากเกินไปหรือเปล่าคะ”
“ไม่มากหรอกคุณนิ คุณนิเองก็ไม่ได้รู้จักผู้หญิงคนนั้นดีไม่ใช่หรือ ผมเห็นถามชื่อหล่อน”
“แหม...ถ้านิรู้จักก็แปลกไปละ เธอสวมหน้ากากอย่างนั้น ใครจะ ไปรู้จักได้ล่ะคะ ว่าแต่ว่าเถอะ ถึงนิไม่รู้จักก็ไม่เห็นแปลก คุณเสาอาจเป็น ลูกท่านหลานเธอจากที่ไหนสักแห่ง ไม่งั้นคงไม่ได้รับบัตรเชิญจากนิ หรอกค่ะ”
“คุณนิพูดเหมือนไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นเป็นการส่วนตัว ?” สิงหา
หน้านิ่ว ตวัดถามเสียงสูง
“ค่ะ นิยอมรับว่านิยังนึกไม่ออกว่าเธอเป็นลูกหลานใคร” นิรดา
กล่าวยอมรับ แล้วรีบเอ่ยแก้ตัวขึ้นว่า “แต่แหม...ถึงนิไม่รู้จักก็ไม่เห็นแปลก
นี่คะ สาวไฮโซฯ ประเทศ'นี้มีเป็นกุรุส ถ้านิรู้จักหมดก็พิสดารไปละค่ะ
ต้องมานั่งนับนิ้วเรียงลำดับญาติถึงจะจำกันได้”
“คุณนิประมาทเกินไปแล้ว หล่อนอาจจะเป็นคนร้ายที่แฝงมาในคราบแขกในงานก็ได้”
ใช่...สิงหานึกประหวั่นขึ้นมา ระบบรักษาความปลอดภัยของเขา
อาจหละหลวมจนปล่อยให้คนร้ายแอบแฝงเข้ามาในงานแล้วก็ได้ เพราะ สายสืบของเขารายงานมาก่อนหน้านี้ว่าจะมีการโจรกรรมเพชรเกิดขึ้นในงานคืนนี้ !
“พี่สิงห์พูดเป็นนิยายไปได้ อย่าลืมนะคะที่นี่เป็นบ้านใคร ใครจะ
กล้าเข้ามาล้วงคองูเห่าเชียวคะ แถมตำรวจในเครื่องแบบก็ยกโขยงมาทั้ง โรงพักอย่างนี้ น่าอย่าคิดมากเลยค่ะ...แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง เธอ
อาจมีญาติสักคนที่ได้รับบัตรเชิญจากนิแล้วมาไม่ได้ ก็เลยมาแทนก็ได้
ไม่เอาละ พูดไปก็เสียเวลาเปล่า นิขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นเดินโชว์ดีกว่า เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีแล้ว” นิรดาพูดพลางขยับตัวเดินจากไปทันที
พระเจ้า...ยิ่งฟังเหตุผลนิรดา เขายิ่งหนักใจมากขึ้น สิงหามองตามหลังนิรดาที่หายลับเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยสายตากังวล
เดิมทีเขาคิดว่าคนที่ได้รับบัตรเชิญจากนิรดาจะเป็นคนที่นิรดา รู้จักทุกคน แต่เปล่าเลย เอาเข้าจริง คน'ที่ถือบัตรเชิญมา นิรดากลับไม่ได้รู้จักทุกคน !
นี่นิรดาสะเพร่าหรือฉลาดน้อยกันแน่ จึงจัดงานแฟนซีโชว์เครื่อง เพชรในงานคืนนี้ แถมยังจัดงานในบ้านตัวเอง และเชิญแขกเหรื่อที่ตัว เอง ไม่รู้จักมาร่วมงานด้วย !
ไม่ได้การ...สิงหานึก แล้วก็คว้าวิทยุมาวอสั่งผู้กองธาวีให้สั่งกำลัง พลไปตรึงด้านหลังคฤหาสน์บริเวณสวนหย่อมที่หล่อนเพิ่งละมาทันทีพร้อม กับสั่งตรวจตราหาสิ่งแปลกปลอมที่เจ้าหล่อนอาจทั้งร่องรอยไว้ ส่วนตัว
เขารีบผละเข้าไปในงาน ในใจนึกภาวนาขอให้เจอแม่สาวยิปซีโดยเร็ว...
(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)
รายละเอียด
เรื่องราวของ "ทารก" คนหนึ่งผู้ได้หายสาบสูญไปจากโรงพยาบาลเมื่อ 25 ปีก่อน ได้กลับมาอีกครั้งพร้อมพิษสงร้ายกาจรอบกาย เธอได้รับมอบหมายให้ทำลายล้างนายกรัฐมนตรีและครอบครัว โดยเคยไม่ล่วงรู้ความสัมพันธ์ทางสายเลือดมาก่อน ปมแค้นระหว่างแก๊งสมิงสากับนายกรัฐมนตรี ที่แม้เวลาผ่านไปนานหลายปี..ก็ยังไม่เคยลดจางหาย แล้วเหตุการณ์ตามล่าทำลายล้างครั้งนี้จะดำเนินไปอย่างไร และมีบทสรุปเช่นใด.!! ขอเชิญคุณผู้อ่านมาติดตามร่วมกันในนิยาย "รหัสทรชน" เล่มนี้
เขียนโดย "คณิตยา"
542 หน้า